Ένα αντίο
Ο Μπόμπης ήταν το σκυλάκι μας. Η μικρή μας κόρη τον βρήκε κουτάβι
άρρωστο και πεταμένο να τρώει στα σκουπίδια. Πάνε 10 χρόνια τώρα.
Χρειάστηκε πολλά φάρμακα χημειοθεραπείες, επεμβάσεις και πολλή - πολλή
αγάπη. Τα καταφέραμε. Ένα υγιέστατο πανέμορφο(στα δικά μας μάτια) και
πανέξυπνο πλάσμα ζούσε μαζί μας. Με τον καιρό ξεχάσαμε ότι είχαμε σκυλί
στο σπίτι. Με την ευφυΐα του και την αγάπη μας είχε μεταλλαχθεί σε κανονικό
μέλος της οικογένειας μας. Όταν η κόρη μας ρωτήθηκε στο νηπιαγωγείο για το
πόσα αδέλφια έχει απάντησε, «μια αδερφή με 2 πόδια και έναν αδερφό με 4
πόδια». Τον σύστηνε με ονοματεπώνυμο. Εκδρομές , παιχνίδια, μπάνια,
βόλτες, ταξίδια, όλα, μαζί, όλοι μαζί.
Χθες το πρωί όπως και κάθε πρωί θα πήγαινε την «αδερφή» του για να πάρει
το σχολικό. Κάποιος όμως είχε αντίρρηση. Κάποιος, που δυστυχώς ανήκει
στο γένος των ανθρώπων, αποφάσισε ότι πρέπει να πεθάνει. Με τον πιο
φρικτό θάνατο. ΦΟΛΑ Έτσι ..γιατί με το μικρό μυαλό του, μικρόψυχος και
δειλός, μόνο αυτό ξέρει. Τον εύκολο τρόπο στα κρυφά. Τον «άντρα» τον κάνει
στη γυναίκα του, τα παιδιά του , στο προσωπικό του και σε κάθε κακομοίρη .
Βγαίνω φανερά «ζητάω και διεκδικώ καθαρή πόλη. Θέλω πολιτισμό στην
πράξη με φροντισμένα αδέσποτα». Άγνωστες λέξεις για τον «άντρα» του
γα…και δέρνω τον τζάμπα μάγκα των καφενείων
Μας πονάει πολύ που το χάσαμε το σκυλί μας και το παιδί μας το βιώνει
άσχημα (μεγάλωσαν μαζί). Ξέρουμε πολύ καλά ότι ήταν ένα μικρό σκυλάκι και
όχι ένας άνθρωπος. Ξέρουμε ότι την ίδια στιγμή άνθρωποι δίπλα μας θάβουν
τα παιδιά τους. ΝΑΙ ….δεν ήταν και άνθρωπος ….
Αυτό όμως δεν αθωώνει κανέναν. Κανέναν παλιάνθρωπο που το ηλίθιο
κεφάλι του, του λέει ότι έχει το δικαίωμα να αποφασίζει πότε θα πεθάνει ένα
πλάσμα Δεν αθωώνει επίσης και κανέναν άλλο που κάνει ότι δεν είδε και δεν
ξέρει, λέγοντας ακόμη και κατάφορα ψέματα . Δεν αθωώνει και τους «καλούς
μας» επιχειρηματίες που «καθαρίζουν» τον τόπο για να έρθουν οι τουρίστες.
Δεν αθωώνει ούτε το Δήμο που δεν έκανε και δεν κάνει τίποτε για τις γάτες και
το μεγάλο πρόβλημα με όλα τα αδέσποτα.
Τέλος, το πιο φρικαλέο είναι ότι το δηλητήριο το έριξε o παλιάνθρωπος εκεί
που παίζουν παιδάκια. Από τη μεριά μας, ότι και να κάναμε και να είπαμε
ήταν «στου κυφού την πόρτα» Στην Κρήτη χάθηκε ένα παιδί από αντίστοιχο
περιστατικό με φόλα. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του και ας πάρει
τα μέτρα του.
Εμείς δεν έχουμε τι άλλο να πούμε και να κάνουμε. Ήταν απλά το σκυλάκι
μας. Ευχόμαστε μόνο καλή σεζόν σε όλους τους «καθαρούς» που τους
βρωμάνε οι γάτες και δεν τους ενοχλεί η μπόχα από τους υπονόμους
μπροστά στα μαγαζιά τους, η μαυρίλα στην ¨Άγκυρα¨ με βουνό τα σκουπίδια
και τα δεκάδες άλλα μικρά και μεγάλα θέματα που κάνουν την Πάργα
τριτοκοσμική.
Για τον Μπόμπη μας
Δεν υπάρχουν σχόλια: