Τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀναγγέλλουν οἱ οὐρανοί σήμερα στόν κόσμο. Τήν ἐπίσκεψη στή γῆ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού ἐγκαταλείπει ἐκούσια τό θεϊκό του μεγαλεῖο, γιά νά ντυθῆ τήν φθαρτή ἀνθρώπινη φύση, γιά νά πάρη ἐπάνω του τό βάρος τῆς ἐνοχῆς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, γιά νά ἐξαγιάση καί ἀφθαρτοποιήση τόν ἄνθρωπο.
Καί αὐτός «ὁ ὤν ἐπί πάντων Θεός» ἦ λ θ ε γ ι ά μ ᾶ ς, γιά ὅλους μας, γιά τόν καθένα ξεχωριστά, γιά νά γίνη ὁ βοηθός του, ὁ ἐλευθερωτής του, ὁ ἀλάθητος ὁδηγός του, ὁ φωτιστής του, ὁ παρηγορητής του, ὁ γιατρός του, ὁ ἀνορθωτής του, τό στήριγμά του σέ ὅλες τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς.
Αὐτός, γιά τόν ὁποῖον μίλησαν σοφοί καί προφήτες, ὁ κόσμος τόν ἀγνοοῦσε. Ἦλθε σάν ἄγνωστος ἁνάμεσα σέ ἀγνώστους. Ἦλθε στόν κόσμο του, στά ἔργα τῶν χεριῶν του, καί ὁ κόσμος ἔμεινε ἀφιλόξενος καί ἀσυγκίνητος ἀπέναντί του. Οὔτε ἕνα σπίτι δέν βρέθηκε νά τόν στεγάση, οὔτε μιά ἀνθρώπινη καρδιά νά προσφέρη λίγη θαλπωρή στή γέννησή του. Σάν νά εἶναι τελείως ἄγνωστος, σάν νά μήν ἔχει θέση καμιά σ΄ αὐτόν τόν κόσμο.
Αὐτός ὅμως μᾶς κάλεσε ὅλους κοντά του χωρίς καμιά ἐξαίρεση, μικρούς καί μεγάλους, φτωχούς καί πλούσιους, σοφούς καί ἀγραμμάτους, ἁμαρτωλούς καί δικαίους. Σέ ὅλους ἄνοιξε τήν πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Γι’ αὐτό καί τούς ταπεινούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ καλεῖ νά δοῦν τήν δόξα του, καί τούς σοφούς μάγους τῆς ἀνατολῆς μέ τό λαμπρό ἀστέρι ἐλκύει στήν προσκύνησή του.
Μέ τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ κόσμος ἄνοιξε τά θαμπωμένα μάτια του μπροστά στό θεϊκό του φῶς καί μέ λαχτάρα καί ἀγωνία ἐναπέθεσε σάν δῶρα πολύτιμα στά πόδια του ὅλες του τίς ἐλπίδες. Καί αὐτός ἐπείρε πρόθυμα ἐπάνω του τόν πόνο καί τίς πληγές ὅλου τοῦ κόσμου, χωρίς κανένα δισταγμό χωρίς κανένα ἀντάλλαγμα, διότι γι’ αὐτό ἦλθε, γιά νά προσφέρη τήν ζωή του, γιά τήν ζωή ὅλου τοῦ κόσμου.
Ἔτσι ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη ξαναῆλθαν στίς ἀνθρώπινες ψυχές, πού εἶχε νεκρώσει ἡ ἁμαρτία, καί ἀναρίθμητες στρατιές ἁγίων, σάν ἄλλες ἀγγελικές δυνάμεις, ἀκολουθῶντας τά ἴχνη τοῦ μεγάλου λυτρωτῆ, ἐπέρασαν τήν πύλην τοῦ οὐρανοῦ, στήν αἰώνια ζωή, στό ἀπέραντο μεγαλεῖο καί τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἔδειξε λοιπόν σέ μᾶς τό πρόσωπό μας, τήν ταυτότητά μας καί τόν ἀληθινό προορισμό μας.
Καί τώρα, σ’ αὐτή τήν ἐποχή, μέσα σ’ ἕνα τόσο προβληματισμένο καί ταλαιπωρημένο κόσμο, μέ σύγχυση ἰδεῶν, μέ ἀρνήσεις καί ἀμφισβητήσεις, μέ προκαταλήψεις καί ἔχθρες, μέ ταλαιπωρίες καί πόνους, μέ τό ἄγχος τῆς ζωῆς καί τόν φόβο τοῦ ὁριστικοῦ ὀλέθρου, πάλι οἱ ἄγγελοι μέ τό στόμα τῆς Ἐκκλησίας ἀναγκέλουν τήν γέννησή του, πού εἶναι πάντοτε διαρκής καί ἐπίκαιρη γιά κάθε ψυχή.
Ἴσως καί τώρα, ὅπως τότε, οἱ πιό πολλοί τόν ἀγνοοῦν, καί οἱ ἀνθρώπινες καρδιές, πέτρινες καί χωρίς ἀγάπη, ἔχουν ἐρμητικά κλείσει στό πέρασμά του. Ἄραγε σ’ αὐτή τήν παγερή νύχτα τῆς ἀνθρώπινης ἀδιαφορίας, ποιός θ’ ἀκούση τή φωνή του; Ποιός θά δεχθῆ τό κάλεσμά του; Ποιός θά στάξη ἕνα δάκρυ μετανοίας γιά τήν ἐνοχή του; Ποιός θ’ ἀνοίξη καί θά κάνη ζεστή φάτνη τήν καρδιά του γιά νά δεχθή τόν γεννώμενο Λυτρωτή τοῦ κόσμου;
Ἀσφαλῶς πολλές πιστές καί ταπεινές καρδιές θ’ ἀνοίξουν καί πολλές πληγωμένες καί παραπλανημένες μέ νοσταλγία θά τόν ἀναζητήσουν, γιατί Αὐτός ἦλθε γιά μᾶς, γιά ὅλους μας.
Αὐτοῦ ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία ἄς εἶναι πάντοτε μαζύ μας.
Χ ρ ό ν ι α π ο λ λ ά.
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καί Πάργας Τ Ι Τ Ο Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια: