Τα άγρια άλογα στα βουνά Σουλίου και Φιλιατών θα πρέπει να διασωθούν

Μέχρι πριν 30 - 40 χρόνια, άλογα και μουλάρια ήταν απαραίτητα για τις γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες σ’ όλη τη χώρα και φυσικά στην ορεινή Ήπειρο.Άλλαξε όμως η ζωή, άλλαξε η κοινωνία (προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;) και πολλά από αυτά τα χρήσιμα τετράποδα εγκαταλείφθηκαν απ' τους ιδιοκτήτες τους ελεύθερα στα υψώματα, τόσο στο Φαρμακοβούνι Φιλιατών, όσο και στην οροσειρά του Σουλίου.
Από αυτά, προέκυψαν τα άγρια άλογα που ζουν σήμερα στους ορεινούς αυτούς όγκους και είναι δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς. Γεννήθηκαν στο βουνό, κάτω από...
συνθήκες δύσκολης επιβίωσης και είναι «ξεπετάλωτα».

150 στο Σούλι
Στα βουνά του Σουλίου σήμερα ζουν αυτοσυντηρούμενα πάνω από 150 άλογα, των οποίων ο αριθμός τους κάθε χρόνο αυξάνεται. Ανήκουν στη ράτσα της Πίνδου και γι’ αυτά παλαιότερα από Φορέα της περιοχής είχε γίνει έρευνα και μάλιστα σε συνεργασία με το Δασαρχείο είχαν κατασκευαστεί δυο στέγαστρα στα οποία τοποθετήθηκαν ταϊστρες και ποτίστρες.Επειδή και για τις δυο αυτές ορεινές περιοχές της Ηπείρου τα άγρια άλογα είναι «σήμα – κατατεθέν», θα πρέπει πάση θυσία να διασωθούν, αφού από μόνα τους αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέρουσας περιβαλλοντικής μελέτης. Θα πρέπει οι Αυτοδιοικητικές Αρχές, σε συνεργασία με τις Δασικές, αλλά και φυσιολατρικούς φορείς να φροντίσουν για την επιβίωσή τους, αφού γράφουν ιστορία ελεύθερης ζωής ενός και πλέον αιώνα.

Η Ελευθερία ταυτόσημη…
Ο ερευνητής Βέγραψε για τα άλογα του Φαρμακοβουνίου Φιλιατών: «Όταν στάθηκα στη Λυκορράχη (1.240 μ.) και το Σελόκαστρο (1.150 μ.) κι όταν τα πλησίασα η καρδία μου σκίρτησε. Είχα ακουστά για τα Ελεύθερα Άλογα στο Φαρμοκοβούνι αλλά δεν περίμενα να τα συναντήσω. Ήταν εκεί στις δυτικές πλάγιες του βουνού. Είναι ίδια η Ελευθερία... την διέκρινες στις κινήσεις τους, στο βλέμμα, στο κούνημα του κεφαλιού. Καλπάζει μαζί τους, ήχος της είναι το χλιμίντρισμα των μικρών πουλαριών, το χτύπημα των οπλών στις πέτρινες απότομες πλαγιές. Ελευθερία είναι αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Ελευθερία που την κέρδισαν αντέχοντας στις κακουχίες του βουνού, στις επιθέσεις των λύκων. Ελευθερία που κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να τους την στερήσει…. ναι, πλησιάζοντας πέρασαν από το νου μου τρόποι για τα βοηθήσουμε, αλλά τελικά κατάλαβα το λάθος που μπορούμε να κάνουμε. Όσο και καλοπροαίρετα μπορεί να επέμβει ο άνθρωπος για την «προστασία» τους, αυτομάτως θα τους στερήσει αυτό που απολαμβάνουν εκεί πάνω. Μπορεί να γίνουν βορά των αρπακτικών των αγριμιών, η πείνα να τα αποδεκατίσει…. μα ότι θα κάνουν θα πράξουν θα καταλήξουν… θα το έχουν ζήσει ελεύθερα».




πηγη:http://epirusgate.blogspot.gr/2017/01/blog-post_327.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook